لایه 1 در مقابل بلاک چین لایه 2: تفاوت چیست؟ - زمان مطالعه: حدود 3 دقیقه

فناوری بلاک چین به سرعت در حال پیشرفت است و پیشرفت های جدیدی به طور مداوم در حال انجام است. یکی از مهم ترین پیشرفت ها، توسعه راه حل های بلاک چین لایه 2 است. این راه حل ها برای بهبود عملکرد و مقیاس پذیری بلاک چین های لایه 1 موجود طراحی شده اند. در این مقاله، تفاوت بین بلاک چین لایه 1 و لایه 2 و همچنین مزایای هر پروتکل بلاک چین را مورد بحث قرار خواهیم داد.

________________________________________________

بلاک چین های لایه 1

راه حل های بلاک چین لایه 1 اولین لایه فناوری بلاک چین هستند. آنها لایه پایه بلاک چین هستند و همه تراکنش ها در اینجا ثبت می شوند. همچنین به عنوان پروتکل های لایه پایه شناخته می شود، آنها مسئول حفظ امنیت و یکپارچگی بلاک چین هستند.

برخی از نمونه های بلاک چین لایه 1 عبارتند از بیت کوین، لایت کوین و اتریوم. این بلاک چین ها با طراحی غیرمتمرکز هستند، به این معنی که توسط هیچ مرجع مرکزی کنترل نمی شوند. بلاک چین های لایه 1 بر اساس مکانیزم اجماع عمل می کنند که برای تأیید تراکنش ها و حفظ یکپارچگی بلاک چین استفاده می شود. این مکانیسم‌های اجماع ممکن است متفاوت باشند و به لایه ۱ یا ۲ بودن یک بلاک چین بستگی ندارند.

________________________________________________

بلاک چین های لایه 2

راه حل های بلاک چین لایه 2 بر روی بلاک چین های لایه 1 موجود ساخته شده اند. آنها برای بهبود عملکرد و مقیاس پذیری لایه های پایه طراحی شده اند. بلاک چین های لایه 2 که به عنوان راه حل های خارج از زنجیره نیز شناخته می شوند، از قراردادهای هوشمند برای جابجایی تراکنش ها از بلاک چین اصلی استفاده می کنند، بنابراین میزان داده هایی را که لایه پایه برای پردازش نیاز دارد، کاهش می دهد. در حالی که از امنیت لایه پایه بهره می برند، بلاک چین های لایه 2، پروژه ها را قادر می سازند تا مقیاس شوند و در برنامه های جدید گسترش یابند.

برخی از نمونه‌های راه‌حل‌های بلاک چین لایه ۲ عبارتند از Polygon و Arbitrum که هر دو در بالای شبکه اتریوم ساخته شده‌اند . این راه‌حل‌ها پردازش تراکنش‌های سریع‌تر و ارزان‌تری را ارائه می‌کنند و برای موارد استفاده مانند پرداخت‌های خرد و بازی ایده‌آل هستند.

________________________________________________

تفاوت بین بلاک چین های لایه 1 و لایه 2

تفاوت اصلی بین بلاک چین های لایه 1 و لایه 2 این است که بلاک چین های لایه 2 بر روی بلاک چین های لایه 1 موجود ساخته شده اند. این بلاک چین های لایه 1 را قادر می سازد تا امنیت و یکپارچگی بلاک چین را مدیریت کنند، در حالی که بلاک چین های لایه 2 عملکرد و مقیاس پذیری این لایه های پایه را بهبود می بخشند.

تفاوت دیگر این است که بلاک چین های لایه 1 به گونه ای طراحی شده اند که غیرمتمرکز باشند، در حالی که بلاک چین های لایه 2 متمرکز تر هستند. از آنجایی که راه‌حل‌های بلاک چین لایه ۲ از قراردادهای هوشمند برای انتقال تراکنش‌ها به خارج از بلاک‌چین اصلی استفاده می‌کنند، برای اطمینان از اعتبارسنجی صحیح تراکنش‌ها، به درجه‌ای از تمرکز نیاز دارند.

در حالی که اعتبار این قراردادهای هوشمند توسط یک مرجع مرکزی برای عملکرد مناسب راه حل های لایه 2 ضروری است، اما با برخی معاوضه ها همراه است. به عنوان مثال، سیستم را غیرمتمرکز و امنیت کمتری می کند.

با این وجود، بلاک چین های لایه 2 را می توان نتیجه یک تحول در فناوری بلاک چین دانست. یکی از مزیت‌های اصلی راه‌حل‌های لایه ۲ این است که پردازش تراکنش‌های سریع‌تر و ارزان‌تری را ارائه می‌دهند، که به ویژه برای برنامه‌هایی که به توان عملیاتی بالا و تأخیر کم نیاز دارند، مهم است. راه‌حل‌های لایه ۲ امکان پردازش تراکنش‌های بیشتری را در هر ثانیه فراهم می‌کنند و زمان لازم برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها را کاهش می‌دهند و برای موارد استفاده مانند امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) و توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) ایده‌آل هستند.

در نتیجه، بلاک چین های لایه 1 و لایه 2 نقش های متفاوتی در اکوسیستم بلاک چین دارند. بلاک چین های لایه 1 لایه پایه ای هستند که امنیت و یکپارچگی بلاک چین را کنترل می کنند. بلاک چین های لایه 2 بر روی بلاک چین های لایه 1 موجود ساخته شده اند و برای بهبود عملکرد و مقیاس پذیری این بلاک چین ها طراحی شده اند. در حالی که راه حل های لایه 2 پردازش تراکنش های سریع تر و ارزان تری را ارائه می دهند، اما به درجه ای از تمرکز نیاز دارند که می تواند بر امنیت و عدم تمرکز سیستم تأثیر بگذارد.